Słoneczniki
Opis, interpretacja, analiza
Kiedy Vincent zamieszkał w słynnym „żółtym domu” w Arles na place Lamartine 2 (niestety zburzonym podczas drugiej wojny światowej), zamierzał go udekorować obrazami przyjaciół, japońskimi drzeworytami oraz własnymi płótnami. Chciał stworzyć prawdziwie artystyczną przestrzeń i już wówczas myślał o serii obrazów przedstawiających słoneczniki. Pisał o tym w liście do przyjaciela, Emila Bernarda w sierpniu 1888 roku (przekład Haliny Ostrowskiej-Grabskiej): Myślę o ozdobieniu mej pracowni półtuzinem obrazków Słoneczników, dekoracją, w której czyste i złamane chromy wybuchną na tłach rozmaitych błękitów, od najbledszego Veroneza aż do granatu, oprawione w wąskie listwy pociągnięte pomarańczową minią. Podobnie pisał w liście do brata: (...) Tylko wielkie słoneczniki!
Van Gogh namalował całą serię Słoneczników. Dzisiaj są one prezentowane w różnych muzeach na świecie, a dzieło opisane poniżej znajduje się w monachijskiej pinakotece. Obraz powstał w 1888 roku i ma wymiary 91 na 71 centymentrów. Przedstawia wielki bukiet słoneczników w różnych fazach kwitnienia w dużym wazonie ustawionym na blacie i na tle pustej ściany.
Nikt przed van Goghiem nie malował słoneczników tak, jak on. Wiele było martwych natur kwiatowych, to temat bardzo popularny. O słonecznikach van Gogha nie mówi się raczej martwe natury. Nawet o tych, które więdną, leżą smutnie porzucone. To żywe kwiaty, ciepłe, mocne, pachnące latem. Trudno uwierzyć, że już wtedy artysta miewał trudne okresy lękowe, a inne z jego obrazów pokazywały miarę jego rozpaczy.
Vincent van Gogh wielokrotnie powracał do tych samych krajobrazów, scen, twarzy czy przedmiotów. Wiele jego prac opartych jest na jednym motywie, powielanym w różnych ujęciach. Nie inaczej jest w przypadku „Słoneczników”. Łącznie powstało 11 dzieł na ich temat: 4 w Paryżu i 7 w Arles. Za najwybitniejszy uznaje się obraz zatytułowany „Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami”, pochodzący z 1889 roku,
Na obrazie widnieje dwanaście słoneczników w różnych stadiach rozwoju o dość dziwnie powyginanych łodygach. Całość jest jasna, przeważają różne odcienie żółci, kontrastujące z chłodnym tłem niebieskiej ściany. Tło, podobnie jak na innych obrazach, podzielone jest na dwie części. Dolna – znacznie mniejsza – jest żółta, przedstawiona została na niej tylko część wazonu, natomiast kwiaty w całości mieszczą się na górnej – błękitnej – części tła.
Scenariusz
Wirtualna prezentacja wszystkich wersji Słoneczników
14 sierpnia 2017 roku w sieci przygotowano równoczesny pokaz wszystkich pięciu wersji Słoneczników. Prezentacja miała miejsce jako streaming na Facebooku od godz. 17.50. Na początek wirtualnej prezentacji zaplanowano streaming z National Gallery w Londynie, następnie z Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie, Nowej Pinakoteki w Monachium, Philadelphia Museum of Art i tokijskiego Sompo Japan Museum of Art. Kuratorzy każdego z muzeów przygotowali 15-minutową prelekcję na temat obrazu znajdującego się w ich w zbiorach. Obrazów tych nigdy przedtem nie udało się pokazać razem, a to z dwóch powodów:
-
Po pierwsze, są to wrażliwe prace i ze względu na wymogi ochrony, albo nie mogą w ogóle podróżować, albo tylko w wyjątkowych okolicznościach,
-
Po drugie Słoneczniki są prawdopodobnie najpopularniejszymi obrazami we wszystkich galeriach, które je posiadają, więc instytucje będące właścicielami bardzo niechętnie zgadzają się na wypożyczenie.
Susan Foister, zastępca dyrektora National Gallery, powiedziała, iż fizyczne zebranie tych płócien razem stanowiłoby nie lada wyzwanie i mogłoby potrwać dość długo.
 |  |
|---|---|
 |  |
Scenariusze