top of page

Publikacje

Artykuły i strony WWW

Zapraszamy do zapoznania się z artykułami o zasadach i technikach wdrażania Pozytywnej Dyscypliny. 

Czym jest pozytywna dyscyplina?
Beata Koniuszy

Czym jest pozytywna dyscyplina i jak ją zastosować w praktyce?

Nauczyciel panujący nad grupą uczniów jest w stanie sprawnie przeprowadzić zajęcia. Przerywanie lekcji i uciszanie gagatków, wybija zainteresowanych tematem żaków z uwagi. Jeżeli sytuacja powtarza się, to uczniowie tracą skupienie przedmiotem, co zdecydowanie obniża prestiż nauczyciela. Często, pedagodzy stosują zdobytą wiedzę i doświadczenie do eliminacji niepożądanych zachowań. Niektóre metody bywają skuteczne, a inne nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. 

Pozytywna Dyscyplina – na czym polega? Pytamy promotorkę metody Joannę Baranowską
Ewa Nowak

Trudne zachowania dzieci to strategia radzenia sobie z niezaspokojoną potrzebą przynależności, czyli nieumiejętnością wymiany: dostaję i oddaję. Jak rodzice mogą ich tego nauczyć w duchu Pozytywnej Dyscypliny? Co to jest za metoda komunikacji z dziećmi? – wyjaśnia psycholożka Joanna Baranowska.

Skąd zgodnie z zasadami Pozytywnej Dyscypliny biorą się trudne zachowania u dzieci?
Z niezaspokojonej potrzeby przynależności i poczucia znaczenia. 

Pozytywna dyscyplina – co to znaczy? - wywiad
Aneta Froehlich

Czym jest Pozytywna Dyscyplina?

Jest to metoda wychowawcza, która pomaga nam, rodzicom, w atmosferze szacunku i miłości wychowywać dzieci i budować z nimi dobre relacje. Pozytywna dyscyplina doskonale sprawdza się także w szkole, co pokazuje doświadczenie wielu nauczycieli. Mnie pozytywna dyscyplina uczy przede wszystkim współpracy z moimi dziećmi i nie tylko z nimi. 

Czy wszyscy rodzice dziś potrzebują konkretnych metod wychowawczych? Czy to, co wynieśliśmy z domu, nie wystarcza?

Pozytywna dyscyplina - czym jest i czy warto ją stosować?

Bardzo często dyscyplina kojarzy się nam negatywnie, postrzegana jest jako synonim kary.
Myślimy o niej jak o przysłowiowym „pasie”, który w dzieciństwie budził w nas strach i sprawiał, że byliśmy grzeczni i posłuszni.
Jednak pozytywna dyscyplina to temat zupełnie przeciwny.

Jak nauczyć dziecko dyscypliny? 6 odpowiedzi na pytania rodziców

Żaden dorosły i żadne dziecko tak naprawdę nie lubi obowiązków. Rodzice często oczekują, że ich dzieci będą chętnie odrabiać lekcje, chodzić do szkoły i brać na siebie odpowiedzialność bez okazywania negatywnych emocji. Tymczasem, zdaniem pscyholog dziecięcej to jest zupełnie nierealne.

Kluczowe zasady pozytywnej dyscypliny

Bez względu na to, czy nazwiemy to pozytywną dyscypliną, świadomym rodzicielstwem , pozytywnym rodzicielstwem, pokojową dyscypliną czy czymś podobnym, podstawowe zasady są generalnie takie same.

Certyfikowani trenerzy pozytywnej dyscypliny pomogą Ci ustalić, co najlepiej wesprze Twoje relacje z rodziną.

Pozytywna dyscyplina – czym jest i na co zwrócić uwagę?

Pozytywna dyscyplina pozwala odkryć moc modelowania. Dorośli okazują szacunek dla swoich potrzeb i kontekstu sytuacji, będąc wymagającymi wobec dziecka i jednocześnie, pozostając w stosunku do niego życzliwymi i pełnymi szacunku. Zauważają i akceptują uczucia dziecka, okazują zrozumienie. 

Czym jest Pozytywna Dyscyplina?

Pozytywna Dyscyplina jest to skuteczna metoda wychowawcza oparta na wzajemnym szacunku i miłości, którą z powodzeniem można stosować w szkole, przedszkolu i domu.

Psychologia indywidualna sformułowana przez Alfreda Adlera zakłada poczucie mniejszej wartości (poczucie niższości) za zasadniczy czynnik kształtujący osobowość człowieka, determinujący jego zachowanie oraz prowadzący do dążeń kompensacyjnych w społeczeństwie. Alfred Adler zainteresował się jednostką w szerszym kontekście społecznym i uważał, że ludzie a zwłaszcza dzieci mają jedno podstawowe pragnienie: chcą czuć, że przynależą i że są ważni.

Pozytywna Dyscyplina – 5 moich ulubionych technik
Katarzyna Frużyńska

Pozytywna Dyscyplina to metoda oparta na szacunku dla siebie i dziecka, jednocześnie dająca bardzo konkretne techniki do zastosowania na co dzień w rodzinie. Dzisiaj dzielę się z Tobą moimi ulubionymi.

 

Pozytywna Przerwa:

Są takie momenty, kiedy nasz mózg nie przyjmuje argumentów i faktów. Działa z części gadziej i najbardziej pierwotnej. Gdy jesteśmy zmęczeni, a dziecko wpada w histerię, gdy wieczorem kumulują się stresy z całego dnia. Wystarczy wtedy jedno słowo albo brudne naczynia w zlewie i wpadamy w szał. Znasz to? 

Historia Pozytywnej Dyscypliny w Polsce.
Czym jest Pozytywna Dyscyplina?
Joanna Baranowska

Pozytywna Dyscyplina jest klasyczną metodą wychowawczą rozwijaną od 1981 roku.

Jej korzenie sięgają psychologii indywidualnej austriackiego psychoterapeuty Alfreda Adlera, który jako jeden z pierwszych zainteresował się jednostką w szerszym kontekście społecznym i uważał, że wszyscy ludzie mają jedno podstawowe pragnienie: chcą czuć, że przynależą i że są ważni.

Pozytywna Dyscyplina ma potencjał, by zmienić Twoją rodzinę, klasę lub szkołę. Zniwelować przyziemne trudności i ułatwić codzienne życie...

Pozytywna dyscyplina dla dzieci w praktyce

W pozytywnej dyscyplinie rodzice starają się zrozumieć perspektywę dziecka. To pomaga im dostrzec, dlaczego dziecko może reagować w określony sposób i jakie potrzeby kierują jego zachowaniem.

Zamiast wymierzania kary, pozytywna dyscyplina skupia się na konsekwencjach naturalnych i logicznych. Dzieci uczą się poprzez doświadczenie, jakie są skutki ich działań, co pomaga im rozwijać umiejętność podejmowania odpowiedzialnych decyzji.

Pozytywna dyscyplina stawia na naukę umiejętności społecznych.

Pozytywna dyscyplina jako sposób na kształtowanie trwałych relacji z uczniami
Teresa Ulanowska

Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z nazwą „pozytywna dyscyplina” pomyślałam, że to żart. Zestawienie rzeczownika „dyscyplina” z przymiotnikiem „pozytywna” brzmiało dla mnie z początku jak oksymoron. (...) PD działa, gdy się ją stosuje. Z przekonaniem, wytrwałością i autentycznością, pamiętając, że nadrzędną wartością jest tu relacja. W jaki sposób budować ją w praktyce szkolnej? Od czego zacząć.

Stosowanie technik pozytywnej dyscypliny w klasie

Jeśli uczeń źle się zachowuje w klasie, nauczyciel musi mieć kilka technik, których może użyć, aby zmniejszyć lub wyeliminować niepożądane zachowanie. Od złego zachowania w klasie do niewykonywania przypisanej pracy, istnieje wiele sposobów radzenia sobie z niechcianym zachowaniem, w tym karanie, dyscyplinowanie, a nawet stosowanie nagród. Jednak najskuteczniejszą metodą radzenia sobie z uczniami, którzy źle się zachowują w klasie, jest stosowanie pozytywnej dyscypliny.

Pozytywna dyscyplina. Jak wprowadzić ją w życie

O dyscyplinie w kontekście zachowań podopiecznych słyszymy często: Temu dziecku brakuje dyscypliny! Wiemy, że najczęściej intencje jakimi kierują się rodzice wypowiadając takie słowa nie są złe i pragną oni jedynie zmiany zachowania u dziecka, to nie mniej te komunikaty, mogą być odebrane jak groźba i wzbudzać strach. 

Jak zatem pogodzić dyscyplinę ze wzajemnym szacunkiem, zrozumieniem i współpracą? Czy można dyscyplinować bez karania, wymuszania i stawiania do pionu? 

Jak zatem pogodzić dyscyplinę ze wzajemnym szacunkiem, zrozumieniem i współpracą?

Więcej

Błędne cele dziecka wg Pozytywnej Dyscypliny

  • UWAGA − dziecko jest przekonane, że przynależy tylko wtedy, gdy skupia na sobie uwagę, jest dostrzegane przez innych i/lub traktowane w specjalny sposób. Dlatego jego zachowania mają na celu zwrócenie uwagi: dziecko bałagani, głośno się zachowuje, przeszkadza i robi wszystko, by uwaga rodzica skupiała się na nim.

  • WŁADZA − dziecku wydaje się, że przynależy tylko wtedy, gdy kontroluje sytuację, rodzic nie ma nad nim władzy. W takim przypadku dziecko buntuje się i odmawia współpracy, wykonuje polecenia odwrotne do tych, które dostało od rodzica.

  • ZEMSTA − dziecko czuje się zranione, straciło poczucie przynależności, daje więc sobie prawo do ranienia innych. Wtedy pojawiają się zachowania agresywne.

  • BRAK WIARY − dziecko odbiera sobie prawo do przynależenia, nie wierzy w to, że mogłoby przynależeć. Przekonuje innych, że jest do niczego, a sobie nie daje szans na powodzenie, rezygnuje z prób, bo i tak mu się nie uda.

bottom of page