Maria Kazimiera de la Grange d’Arquien od najmłodszych lat przebywała w otoczeniu Marii Gonzagi de Nevers, późniejszej królowej polskiej Ludwiki Marii, która sprowadziła ją do Polski w r. 1652 (lub 1653). Małżeństwo Marii Kazimiery z ordynatem zamojskim Janem Zamoyskim, zawarte w r. 1658 było ważnym elementem planów politycznych królowej, budującej swoje stronnictwo. W r. 1659 Maria Kazimiera nawiązała bliższe kontakty z Janem Sobieskim; z polecenia królowej miała pozyskać męża i Sobieskiego dla planów elekcji vivente rege. W r. 1661 Maria Kazimiera i Sobieski przysięgli sobie uroczyście miłość w kościele Karmelitów. W następnych latach kilkakrotnie rozważali plany osiedlenia się na stałe we Francji.

Przez pewien czas słabiej związana z polityką dworu, w r. 1665 Maria Kazimiera  włączyła się do realizacji planów królowej, namawiając Sobieskiego do przyjęcia laski marszałkowskiej. W kilka miesięcy po śmierci Zamoyskiego odbył się uroczysty ślub Marii Kazimiery i Sobieskiego (lipiec 1665). Po śmierci królowej Ludwiki Marii, Marysieńka wyjechała w r. 1667 do Paryża, gdzie urodziła syna Jakuba. Liczyła, że uda jej się ściągnąć męża i zamieszkać we Francji, jednak rosnąca popularność Sobieskiego w Polsce, związana z jego militarnymi osiągnięciami i jego niechęć do wyjazdu położyły kres tym zamiarom. Wybór Michała Korybuta Wiśniowieckiego podczas elekcji w r. 1669 był dla niej porażką, działała bowiem na rzecz kandydata francuskiego, włączyła się więc w działania zmierzające do detronizacji króla. Więcej czytaj tutaj