Noc świętojańska

Noc Kupały - pogańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, około 21-22 czerwca. Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, powszechnie obchodzone na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, ale również w podobnym charakterze na obszarach zamieszkiwanych przez ludy bałtyckie, germańskie i celtyckie. Noc Kupały jest rodzimym świętem zakochanych.

​

Otóż Sobótka to przede wszystkim:

• tańce przy ognisku 

• skakanie przez ognisko 

• puszczanie wianków na wodzie

• wróżby

• pierwsza w roku kąpiel w rzece/ jeziorze 

• Szukanie kwiatu paproci

 

Dawniej wierzono, że o północy na kilka chwil zakwita w lasach kwiat paproci. Znaleźć mógł go tylko człowiek dobry i niewinny. Szczęśliwiec, któremu by się to udało, zapewnione miał szczęście, mądrość i dostatek. Kwiatu należało szukać nago, przepasawszy się bylicą - zielem, którego czarownice i inne strzegące go złe moce bały się bardziej niż ognia. Wokół kwiatu należało obrysować krąg poświęconą w kościele kreda, a następnie trzymać przy ołtarzyku domowym, co gwarantowało szczęście domownikom.

 

Skakanie przez ogień co według wierzeń ma oczyścić duszę oraz chronić przed złem i nieszczęściem. Przez ogień powinny skakać również pary zakochanych trzymając się za ręce. Jeśli skok będzie udany wówczas czeka ich szczęśliwe życie w miłości i wierności aż po grób.

​

​

Więcej