SPE Socjoterapia
ARTYKUŁY
Uczeń z zaburzeniami zachowania. Budowanie strategii pracy
w środowisku szkolnym
Zasady i granice w profilaktyce problemowych zachowań dzieci
w młodszym wieku szkolnym
Myśląc o profilaktyce zachowań problemowych, można traktować ją jako „wyścigi z nadchodzącymi trudnościami” lub wykorzystanie naturalnego potencjału rozwojowego uczniów. Opisana poniżej propozycja działania mieści się zdecydowanie w drugim nurcie, bowiem bazuje na ważnych cechach dzieci w młodszym wieku szkolnym. Jednym z głównych obszarów ich aktywności jest poznawanie siebie i świata, również na poziomie relacji międzyludzkich.
Oddziaływanie na przyczyny zaburzeń zachowania w procesie socjoterapeutycznym
Jacek Strzemieczny
Zaburzenia zachowania u dzieci można zaobserwować w różnych obszarach ich funkcjonowania. Widzimy je w relacjach z rówieśnikami i w kontaktach z osobami dorosłymi. Przejawiają się w trakcie wykonywania różnych zadań - np. związanych z nauką szkolną. Często zaburzony jest u dziecka posiadany przez nie obraz własnej osoby. w przedstawionym artykule dokonany został podział na cztery obszary, w których ujawniają się zaburzenia zachowania:
-
w relacjach z rówieśnikami (ja - rówieśnicy),
-
w relacjach z osobami dorosłymi (ja dorośli),
-
w relacjach zadaniowych (ja - zadanie),
-
w ustosunkowaniach do siebie samego (ja - ja).
Przedstawiony podział niezupełnie spełnia kryterium rozłączności. Jednakże spojrzenie przez pryzmat tych kategorii jest użyteczne. Służyć może do obserwacji i diagnozy trudności prezentowanych przez dzieci oraz analizy i programowania sytuacji socjoterapeutycznych.
Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży
Urszula Oszwa
Wskazania do pracy z uczniami niedostosowanymi społecznie
lub zagrożonymi niedostosowaniem społeczny
Uczeń zagrożony niedostosowaniem społecznym to bardzo trudny uczeń, z bardzo specyficznymi zachowaniami wymagającymi od nauczyciela czy wychowawcy specjalnych umiejętności wychowawczych, aby praca z tego typu uczniem dawała efekty wychowawcze. Dlatego pracę wychowawczą należy rozpocząć od:
1) Pomocy uczniom mającym niepowodzenia szkolne w przygotowaniu ich do pełnego uczestnictwa w życiu grupy dzieci. Uczniowie ci, na skutek trwałych, nieodwracalnych niepowodzeń, tracą możliwość opanowania podstawowych wiadomości i umiejętności, które potrzebne są do aktywnego udziału w życiu społecznym.
2) Ukierunkowania aktywności ucznia poprzez stworzenie warunków do rozwoju zainteresowań, wzmacnianie poczucia własnej wartości, samooceny, odpowiedzialności za własne działania.
3) Pomocy w nawiązywaniu pozytywnych kontaktów społecznych z rówieśnikami.
4) Modyfikowaniu wzorów zachowań, wskazywaniu innych, alternatywnych i adekwatnych do wymagań konkretnych sytuacji wychowawczych.
5) Promocji zdrowego stylu życia (profilaktyka uzależnień).
6) Włączenia uczniów niedostosowanych do zajęć z zakresu strategii radzenia sobie ze stresem, treningów zastępowania agresji, treningów umiejętności społecznych.
7) Wprowadzenia zajęć alternatywnych do zachowań ryzykownych młodzieży – odpowiadających zainteresowaniom uczniów.