top of page
ARTYKUŁY
Socjoterapia dla dzieci: na czym polegają zajęcia socjoterapeutyczne
w przedszkolu?

Socjoterapia dla dzieci: na czym polega?

Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci polegają na tym, że biorą one udział w sytuacjach społecznych, podczas których uczą się właściwych zachowań. Te zachowania powodują odreagowanie napięć emocjonalnych i ułatwiają przyswajanie umiejętności społecznie akceptowanych.

Dzieci podczas treningu takich zachowań zaspokajają także własne potrzeby emocjonalne i społeczne, rozwijają swoje zainteresowania. Kiedy można stwierdzić, że dziecko powinno brać udział w zajęciach socjoterapii? Wtedy gdy odbieramy sygnały, że przejawia ono zachowania społecznie nieakceptowane, łamie ogólnie przyjęte normy, zasady. Zazwyczaj w takie sytuacji trzeba zbadać, z jakiego powodu dziecko się tak zachowuje. Aby właściwie dobrać terapię, ważne jest dobre zdiagnozowanie problemu. Wtedy będzie można skutecznie pomóc dziecku.

Socjoterapia w profilaktyce w pracy z młodzieżą 

Tomasz Herman

Socjoterapia (łac. socius – towarzysz, ang. sociotherapy) jest jedną z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Stanowi zagadnienie złożone, dlatego poszczególni autorzy prezentują ją w nieco odmiennej perspektywie i odmiennym kontekście1. Taki stan rzeczy może wynikać z próby dookreślenia jej celów oraz założeń, co umożliwiłoby doprecyzowanie i wykreowanie „przestrzeni” dla socjoterapii w polu szerokiego spektrum zagadnień pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Pierwotnie socjoterapia została opracowana i zdefiniowana przez psychiatrów i psychoterapeutów. Dla H. Wardaszko-Łyskowskiej jest to metoda, która stawia sobie za zadanie niedopuszczenie do wyizolowania chorego z życia, a jeśli do tego doszło, włączenie go do tego życia z powrotem, uwzględniając i wykorzystując do tego celu wszystkie czynniki socjalne.

 

W tym kontekście socjoterapia przyjmuje formę szeroko rozumianej terapii środowiskowej. W Leksykonie psychiatrii pod redakcją S. Pużyńskiego czytamy, iż socjoterapia to (…) metoda uzupełniająca oddziaływanie psychoterapeutyczne, niezbędna składowa działań rehabilitacyjnych. Grupy lub zajęcia socjoterapeutyczne obejmują działania wykorzystujące czynniki społecznego oddziaływania, rozwijające relacje międzyludzkie i umiejętności społeczne oraz sprzyjające integracji w grupach. W tym celu w szpitalach, oddziałach rehabilitacyjnych, ośrodkach dziennych, klubach byłych pacjentów itp. organizuje się wieczorki z tańcami i grami, wycieczki krajoznawcze, wspólne pobyty w tatrach i kinach, zwiedzanie muzeów, oglądanie przezroczy (…), urządzanie wystaw prac plastycznych pacjentów (…), pełnienie przez nich rozlicznych funkcji, w tym członków samorządów itp. Formy te są nadal niedostatecznie wykorzystywane w wielu instytucjach leczniczych, choć są niezbędne do osiągnięcia podstawowych celów leczniczych u wielu pacjentów, szczególnie przewlekle chorych. Optymalną formą pracy socjoterapeutycznej jest społeczność lecznicza. 

Taniec jako element socjoterapii młodzieży ze środowisk zagrożonych
Jadwiga Niedbała

Socjoterapia, cele, metody, odbiorcy. Zajęcia socjoterapeutyczne.

Zajęcia socjoterapeutyczne wykorzystują potęgę grupy: odbywają się w mniejszych lub większych grupach i pozwalają nam czerpać z obecności i wsparcia innych osób. Jakie są cele socjoterapii, kto może z niej korzystać oraz jak przebiegają takie zajęcia ?

Czym jest socjoterapia? Cele i grupy odbiorców socjoterapii

Mianem socjoterapii nazywamy rodzaj terapii grupowej, która w terapii szeregu zaburzeń wykorzystuje oddziaływania społeczne, w tym wpływ grupy oraz procesy grupowe. Jej cele obejmują cele edukacyjne, rozwojowe oraz terapeutyczne.

  • Do celów edukacyjnych zaliczamy zdobywanie wiedzy o zasadach panujących w danej grupie społecznej, naukę reguł i norm, poznanie emocji oraz sposobów ich wyrażania oraz lepsze poznanie siebie i innych ludzi. Ponadto, socjoterapia uczy nowych mechanizmów radzenia sobie oraz nowych sposobów myślenia.

  • Z kolei cele rozwojowe uzależnione są od wieku uczestników. Dla najmłodszych są to zdobywanie wiedzy oraz odpowiedni poziom aktywności ruchowej. Dla nastolatków celami rozwojowymi są rozpoznawanie i kontrolowanie własnych emocji. Dla dorosłych uczestników może być to zaspakajanie potrzeb wyższego rzędu, w tym potrzeby samorealizacji, aprobaty społecznej, wyposażenie się w zdolność radzenia sobie ze stresem.

  • Do celów terapeutycznych z kolei zaliczamy nabywanie nowych zdolności psychologicznych oraz pozbycie się negatywnych emocji, odreagowanie stresu. Skutkuje to pozytywnym obrazem własnej osoby oraz wzmocnieniem pewności siebie.

bottom of page